Stel je voor: Je groeit op in een gezin waar verwaarlozing, seksueel misbruik, huiselijk geweld en het gebruik van alcohol aan de orde van de dag is. Na jaren ga je dit als ‘normaal’ ervaren. Op een dag wordt je uit deze situatie weggehaald en mag je je opeens veilig en geliefd gaan voelen. Je mag zelfs gaan praten over de dingen die ‘erg’ waren. Maar wat is ‘erg’ en welke vorm van liefde is normaal? Deze verwarring heeft er bij O. (meisje, 12 jaar) voor gezorgd dat er hoge muren van binnen zijn ontstaan. Erover praten kan ze niet.
Op een dag liep ik door de gang bij Goeie Hoop en zag ik gaten in de muur zitten. Het bleek dat O. hiervan de oorzaak was. Dit zou zomaar kunnen duiden op de muren in haarzelf. Omdat ze er niet over kan praten, gebeurt het afbreken van muren letterlijk.
Tijdens de huiswerkbegeleiding hadden we haar een paar keer nukkig gezien. Als iets niet lukte, gaf ze de moed op, pakte haar spullen en vertrok. ‘Ik ben toch dom’, zei ze dan. Toen ze dit op een dag weer herhaalde zei een vrijwilliger: ‘Ieder kind wordt dom geboren, maar op school leer je de dingen die je moet weten. Elk kind leert anders, de één leert sneller dan de ander.’ O. knikte, alsof ze het begreep. De vrijwilliger vervolgde: ‘Geloof je in God?’ Ze begon te stralen en antwoordde met een volmondig ‘Ja!’. Waarop de vrijwilliger zei: ‘God heeft jou gemaakt en Hij houdt van jou zoals je bent.’ Sindsdien noemt ze zich niet meer dom.
Een week later komt ze met de vraag of we haar kunnen helpen met het voorbereiden van een presentatie. Ze moet wat op gang komen, maar het lukt. Een positieve ervaring voor haar. Op dit moment is het zelfs zo dat ze uit school meteen naar ons toe komt om samen aan het werk te gaan. We gebruiken M&M’s om het rekenen duidelijker te maken. Dit werkt mee aan haar motivatie. We zijn blij dat het beter met haar gaat!
door Janine Stam (vrijwilliger ‘Goeie Hoop’)
11/12/2015
