Na 3 jaar lang achter gelaten te zijn bij Goeie Hoop, dachten we dat adoptie de enige ‘oplossing’ voor hem zou zijn. Tot er op een dag een tante opdaagde die voor hem wilde zorgen. Met gemengde gevoelens pakten we zijn tas in. De rechter besloot….tranen volgden bij onze 3-jarige peuter. Ons aller lieveling… We gaven hen 2 weken de tijd om aan elkaar te wennen en gingen op bezoek. Daar stond hij voor het eenvoudige huisje van zijn tante. Stralend! Een smile van oor tot oor. De smile van zijn tante deed er niet voor onder. Ze vertelde ontroerd: ‘hij slaapt bij mij in bed. De eerste avond, na zijn komst, ging hij op zijn knietjes voor het bed zitten. Ik vroeg hem; ‘wat doe je nu?’ Bidden, antwoorde hij, voor jou en Oom Koos! ‘ Ik heb zo gehuild, vertelde ze’ Jullie hebben mij een engeltje gegeven. Hij heeft zoveel liefde in zich, dat heeft hij allemaal bij jullie geleerd. Jullie hebben hem leren liefhebben. Ze herhaalde het wel 3 keer. Ik voelde tranen prikken achter mijn ogen en dacht; ‘hier doen we het voor!’ ‘Engeltjes’ teruggeven aan de Community, om daar het Licht te laten schijnen…
31/07/2014
