Met zijn grote ogen kijkt hij mij aan. Aunty, ik denk dat ik therapie nodig heb…en mijn zusje ook! Aj….de kinderen denken dat een therapeut met een soort toverstok hun verdriet en pijn kan wegnemen. Ik begrijp zijn vraag. Hij heeft moeilijk nieuws te horen gekregen. Ik geef hem een heel stijf drukkie en fluister in zijn oor; ‘vandaag ben ik even je moeder’. Ik loop door want er wacht een afspraak. Even later kom ik hem weer tegen in de gang. Opnieuw kijken zijn 2 grote ogen mij aan. Hij zeg niets….’hartseer is immers stom’… Ik pak zijn beide handen en kijk hem recht in zijn verdrietige, glanzende ogen terwyl ik zeg; ‘Party keer sien ons nie die hand van die Here nie, maar ons ken Sy hart…en Sy hart is goed. Hy het ‘n plan vir jou en jou sussie. Vertrou Sy hart… Zijn hoofd knikt ja, in zijn ogen verschijnen ‘lichtjes’. Verlicht vervolgen hij en ik onze dag.
20/04/2015
