Manager Ida Born: ‘Ze is een teenager met een heftig verleden, 1 van de velen. Ik herinner mij de dag dat ze bij Geeie Hoop werd gebracht. Haar gehuil en gejammer om haar ‘oma’ houdt niet op. Om toch iets te doen, neem ik haar op schoot terwijl ik met mijn armen om haar heen verder ga achter mijn computer. Het enige wat ik doe is haar verdriet reflecteren. De volgende dag hoor ik dat ze onder de luizen zit. In mijn eigen haar zit er geen! Vanaf die dag weet ik dat God erbij is. In de jaren die volgen hebben we heel wat met haar te stellen; een negatief zelfbeeld, stelen en weglopen naar plekken waar ze precies wist waar ze aan lijm en drugs kon komen, gemakkelijk beinvloedbaar en nog altijd jammeren en klagen. En toch…naast haar kussen ligt altijd een opengeslagen Bijbel. De psalmen zijn favouriet. Soms legt ze de Bijbel voor de drempel van haar kamer. Alsof ze het kwaad buiten wil houden. Helaas houdt ze haar negatieve gedrag in stand. Er moet iets gebeuren. Paulus zegt in Fillipensen 4 dat je jou gedachten moet richten op alles wat goed en mooi is en dat je daardoor de vrede van God gaat ervaren. Ik geef haar een schrijfboek en spreek met haar af dat ze iedere week op een vaste tijd bij mij op kantoor haar boek laat zien met daarin een positieve daad, gedachten of woorden die ze in de afgelopen week heeft gedaan of ervaren. Het boek vult zich met grote letters, kleine letters, vrolijke kleuren, versieringen en ja tussendoor ook gejammer. Maar dat mag. Na een paar weken plakt ze een foto van haar overleden moeder, met haar als baby, op de voorkant van het boek. Ondertussen verandert haar gedrag. In positieve zin. Zelfs wanneer haar broer wordt vermoord blijft ze sterk en eerlijk in haar emoties, zonder zich te beklagen. En na de grote natuurbrand in november vorig jaar, waarbij ik ternauwernood ontkwam aan de vlammen en ik mijn huis en al mijn herinneringen verloor, was het juist dit meisje wat mij een stevig ‘drukkie’ kwam geven en in mijn oor fluisterde; ‘wanneer die Here iets van jou wegvat Aunty Ida, gaan Hy ietsie beters teruggee!’ Afgelopen decembermaand ging ze logeren bij haar ‘oma’. De positieve verandering werd opgemerkt en ‘oma’ opende haar hart. Binnen no time vielen alle puzzelstukjes op zijn plek. Papierwerk werd afgehandeld, er werd een school gevonden en ‘oma’ nam haar in pleegzorg. Ik zie nog het verbaasde gezicht van onze maatschappelijk werker in de deuropening van mijn kantoor. ‘Dit kan net die Here doen Ida!’
Ons team gelooft in wonderwerken. Voor God is niets onmogelijk. Maar het is ook een feit dat God daar mensen voor gebruikt. Mensen, zoals ons team, maar ook mensen die voor ons bidden en ons werk financieel ondersteunen. Goeie Hoop heeft op dit moment te weinig sponsors om dit intensieve, therapeutische werk vol te houden en uit te breiden naar hulp aan gehandicapten kinderen uit noodsituaties. Helpt u mee? Kijk dan bij ‘sponsor een kind’ hoe u kunt helpen.
08/05/2018
